نام علمی: Crocus sativus

نام انگلیسی: Saffron

گیاهی چند ساله به ارتفاع ۱۰ تا ۳۰ سانتی متر، دارای گل های بنفش رنگ و نسبتا بزرگ که خامه ای سه شاخه، معطر و لاکی رنگ دارند.

منشا و دامنه انتشار گیاه زعفران به عقیده بسیاری ایران می باشد و به طور گسترده در مناطق شرقی استان خراسان به ویژه خراسان جنوبی کاشته می شود. کاشت آن در سایر مناطق کشور نیز در حال رواج است.

ترکیبات شیمیایی: اسانس، گلیکوزید پیکروکروستین، مواد تلخ، موسیلاژ و مواد چرب

اندام دارویی: خامه سه شاخه لاکی رنگ

خواص دارویی: مقوی قلب و اعصاب، تقویت و تصفیه کننده خون، آرام بخش، ضد افسردگی، مقوی معده، محرک نیروی جنسی، پاک کننده کلیه و مثانه، کاهنده کلسترول

روش مصرف:

دم کرده: ۱ گرم زعفران در ۳۵۰ سی سی آب. روزانه ۲ فنجان

پودر

مصرف ۵ گرم زعفران در روز سمی، ۱۰ گرم سقط کننده و ۲۰ گرم کشنده است.

عوارض جانبی: مصرف بی رويه زعفران مضر می باشد و باعث استفراغ، اسهال، از دست دادن آب بدن و ترشح خون در ادرار، خون ريزي از بيني، خون ریزی از پلك ها و لب و موجب سر گيجه، بي حالي، زردي پوست و عوارض خطرناك ديگر می شود که این عواقب حتی می تواند منجر به مرگ شود.